Wystawa „Mój czas 1975-1991” Mirosława Łakomskiego w Muzeum Mazowieckim w Płocku to wydarzenie, które pozwala zanurzyć się w świecie plakatu teatralnego, filmowego i reklamowego. Chociaż publikacja towarzysząca tej ekspozycji jest ograniczona objętościowo, to wystawa oferuje dodatkowy wymiar przestrzenny. Połączenie obu mediów może stworzyć pełniejszy obraz artystycznej kariery Łakomskiego, jednej z ważnych postaci płockiej sceny artystycznej.

Kariera od teatru do agencji reklamowej

Okres 1975-1991 to czas, w którym Łakomski pracował w teatralnej pracowni malarsko-butaforskiej przy Nowym Rynku. Po szesnastu latach opuścił teatr, aby rozpocząć własną działalność w sferze reklamy, choć nigdy całkowicie nie rozstał się z teatrem. Jego twórczość obejmuje zarówno projekty plakatów do spektakli, jak i albumy przypominające o jego związkach z tym światem. Z okazji 50-lecia Teatru im. Jerzego Szaniawskiego stworzył cykl plakatów „Twórcy Teatru Płockiego”, prezentujący osoby związane z teatrem, zarówno aktorów, jak i pracowników technicznych.

Architektura scenografii

Jednym z wyróżników albumu „Mój czas…” są fotografie z dawnych przedstawień, które nie tylko dokumentują aktorów, ale także scenografię. Początkowo projekty scenograficzne realizowane były w małym pokoju w budynku teatru. Z biegiem czasu, dzięki dyrektorowi Janowi Skotnickiemu, przeniesiono pracownię do większych pomieszczeń po dawnej Odlewni FMŻ przy ulicy Sienkiewicza. Obecnie dekoracje powstają w nowoczesnej pracowni w Imielnicy, co świadczy o ewolucji przestrzeni artystycznej.

Osobiste wspomnienia i inspiracje

W swojej książce Łakomski wspomina o współpracy z wieloma znakomitymi scenografami, takimi jak Jerzy Michalak czy Adam Kilian. Szczególnie przywołuje Teresę Darocha, której pasja i zaangażowanie zrobiły na nim ogromne wrażenie. Opisuje wyjątkowy moment, gdy zobaczył na scenie horyzont przedstawiający arrasy wawelskie, namalowane z niezwykłą precyzją.

Początki twórczości plakatowej

Pierwszym dużym projektem Łakomskiego była dekoracja dworcowej poczekalni do spektaklu „Róbmy swoje”, a następnie „Ławeczka” na Scenie Kameralnej. Jego prace nie tylko promowały spektakle, ale też zdobywały uznanie na arenie międzynarodowej, jak choćby podczas Dni Satyry w Zagrzebiu czy konkursie „The Hollywood Reporter” w USA.

Galeria plakatów: od lokalnych po międzynarodowe sukcesy

Łakomski nie zapomina o innych artystach, których plakaty promowały płockie spektakle. W jego kolekcji znajdują się prace twórców takich jak Andrzej Pągowski czy Jaromir Aleksiun. Jego własne plakaty były wystawiane wielokrotnie, zarówno w teatrze, jak i podczas dużych wystaw w Płocku, podkreślając znaczenie jego twórczości w kontekście jubileuszowych wydarzeń.

Fotograficzne relacje i dziedzictwo artystyczne

Album zawiera również relacje fotograficzne z ważnych wydarzeń, takich jak 50-lecie teatru płockiego oraz wernisaż wystawy w Muzeum Mazowieckim. Te materiały pokazują nie tylko historię sceny teatralnej, ale też osobisty związek Łakomskiego z tym miejscem.

Łakomski podkreśla, że to właśnie praca w teatrze pobudziła jego pasję do tworzenia plakatów. Choć wystawa oferuje widzom możliwość bezpośredniego kontaktu z jego dziełami, książka pozostaje trwałym świadectwem jego artystycznej drogi, pokazując piękno i pomysłowość jego twórczości.