Nieopodal zabytkowego kościoła św. Dominika w Płocku, podczas prac archeologicznych, zespół naukowców natknął się na konstrukcje murowane datowane na XIII wiek. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że są to pozostałości po murach klasztoru dominikanów, co jest wyjątkowo ważnym znaleziskiem, gdyż ten klasztor był jedynym pewnym punktem granicznym wymienionym w dokumentach lokacyjnych Płocka pochodzących z 1237 roku.

Kiedyś istotny punkt religijny miasta, obecnie budynek dawnego klasztoru dominikanów stoi opuszczony i niszczeje, lecz przylega do nadal czynnej świątyni – kościoła św. Dominika, który jest częścią parafii św. Maksymiliana Kolbego, potocznie zwaną „Górkami”. Obiekt ten jest obecnie własnością spółki Inwestycje Miejskie, a przylega do niego również obiekt należący do parafii prawosławnej razem z cerkwią.

Chociaż budynek dawnej siedziby dominikanów popada w ruinę, są podejmowane starania mające na celu jego renowację. Zanim jednak mógł zostać zaplanowany remont, konieczne było przeprowadzenie szczegółowych badań archeologicznych oraz architektoniczno-konserwatorskich. W trakcie tych prac udało się odsłonić fundamenty, które najprawdopodobniej pochodzą z XIII wieku. Mogą one stanowić pozostałości po zabudowaniach klasztornych lub być fragmentami bramy miejskiej. Ciekawostką jest fakt, że podczas prac odkryto także szczątki około tysiąca ludzi – cmentarzyska były częstym dodatkiem przyklasztornym w okresie średniowiecza.

Jeżeli w wyniku dalszych badań potwierdzi się tezę o istnieniu fundamentów XIII-wiecznego klasztoru dominikanów, to istnieje możliwość, że chodzi tu o fragment budynku bramnego, który został uwidoczniony na rycinie Abrahama Boota z 1627 roku. Prace badawcze potwierdzają hipotezę, że panoramę miasta można odtworzyć na podstawie prac tego artysty.